SKF J4 – Victum J3 6 – 7 (2 – 6)
Vandaag was, het dan eindelijk zover, de start van de zaalcompetitie. En dan denken jullie, ja het veld is ook belangrijk dat klopt. Maar als je als trainer begint aan een nieuw seizoen, met veel nieuwe spelers, dan moet je gaan bouwen, en ja je sport omdat je het leuk vindt (dat heb ik zelf ook, maar je moet wel doelen stellen. En dat is bij mij bovenal het beter maken, en het plezier houden, maar ook een hecht team ervan maken. Ja het is niet altijd makkelijk, maar dat hoort er ook bij). Na vorige week, waar bij de oefenwedstrijd veel dingen niet goed gingen, en wij dit woensdag besproken hadden, waren wij er nu klaar voor. En ja, ik was benieuwd hoe wij er nu voor stonden. Wij begonnen met Nina, Kyra, Kyran, Teun (aanval), Liv, Eliza, Bram en Lieke (verdediging). En op de bank zaten Silke en Joris. De wedstrijd begon, en het was SKF dat direct ging stormen en veel kansen kreeg, wij hielden het veel vliegwerk en inzet dicht. En ja hoor wij wisten ons los te worstelen, en het was Nina (doorloop) na een slim opgezette aanval deze mooi afrondde. SKF leek hierdoor van slag, en vlak daarop werd het 0-2, door een mooi schot vanachter de korf door Kyra. SKF ging daarna de druk opvoeren, en er brak een moeilijke tijd aan, want binnen vijf minuten was het 2-2. Door mijn manier van trainen, en de gesprekken die wij elke week als team met elkaar voeren, gingen de koppies niet hangen, maar bleven wij fier met opgeheven hoofd doorgaan. En ja, wij namen de wedstrijd over, en door doelpunten van Teun (klein kansje), Kyra (schot), Liv (doorloop) en Eliza (schot) werd het 2-6. Daarna kwam Silke erin voor Nina (die een stomp in haar maag had gekregen). SKF probeerde daarna nog de 3-6 te scoren, met veel druk, maar wij hielden stand.
In de rust aangegeven, dat wij er nog niet zijn, en volledig geconcentreerd moesten blijven, want vaak is het zo, dat je bij zo een stand denkt we zijn er al. Maar goed Silke (schot) scoorde fraai de 2-7. Daarna werd het een spannend duel, en zag je bij ons toch, dat het minder ging, dan voor rust. Als coach kan je daar weinig aan doen, want je kan het alleen bij de besprekingen aangeven, dat je daarvoor moet waken. Het was niet zo dat de koppies gingen hangen, want verdedigend stond het goed. Behoudens een korte periode na de 2-7, toen wij verdedigend niet goed stonden. SKF maakte daar goed gebruik van, en zo werd het 4-7. Het is wel zo, dat wij mentaal zover zijn met elkaar, dat de vechtlust en inzet bleef. En zo brak voor een volle zaal, een spannende slotfase aan. SKF ging op een andere manier voor de aanval, en helaas werd het vijf minuten voor tijd 6-7. SKF bleef gaan, en het leek dan ook een kwestie van tijd, voordat de gelijkmaker zou vallen. Maar ook verdedigend hebben wij geleerd, en wij hielden stand. De laatste twee minuten hadden wij de bal in de aanval, en kregen wij kansen om te schieten, maar in zo een geval, moet je balbezit houden, en dat deden wij goed, en zo was de winst een feit. En ja het was verdiend, maar het kwam niet makkelijk. Komende woensdag gaan wij na de training de wedstrijd weer met elkaar doornemen, en dan verder bouwen aan ons team. En ja het klinkt makkelijk, maar zij hebben laten zien, dat zij graag willen, en als je het vergelijkt met de start van het seizoen, staat er toch hecht een hardwerkend team, dat met en voor elkaar door het vuur wil gaan.
Theo Bosmans
