Vandaag een dag, met nostalgie, want wij (J3) speelden een oefenwedstrijd in Zoetermeer (waar ik 5 jaar bij Phoenix, de rivaal van onze tegenstander speelde), de stad waar mijn moeder nog steeds woont. Wij speelden in sporthal De Veur, en dat riep ook herinneringen op, want daar speelde ik mijn laatste wedstrijd met Phoenix de stadsderby tegen De Meervogels, en dat was toen een degradatiewedstrijd, die wij wonnen. Dus ja even emotie. Maar goed, ik zit nu al heel lang bij Victum, en dat is nu belangrijker dan nostalgie. Wij gingen spelen tegen De Meervogels J2. Wij begonnen met Nina, Mirte, Kyran, Teun (aanval), Liv, Eliza, Lieke en Bram (verdediging), en op de bank begon Kyra. De eerste helft van ons was niet best. Normaal geef ik ook de stand aan, maar dat wil ik het team niet aandoen (dat houden wij intern). In de rust ook duidelijke woorden gesproken, en aangegeven dat het ondanks dat dit een oefenwedstrijd, het beter moet, en dat wij dat ook kunnen. De tweede helft begon, en de boodschap had gewerkt, want wij scoorden direct tweemaal, en het waren Eliza en Liv (beide met een schot). Die dat na goed opgezette aanvallen deden. Je zag aan onze kant, dat het begon te lopen. En wij kregen wat grip op De Meervogels, in een aantrekkelijke tweede deel van de wedstrijd. Wat namelijk in de eerste helft ontbrak, was er nu wel. Er zal weer vuur en pit in ons spel, en dat deed mij goed. Natuurlijk is het dan jammer dat je in de rust een beetje boos bent. Maar goed, wij zijn al een paar maanden bezig, dus men kent mij inmiddels goed. Na afloop in de huddle aangegeven, dat hard werken wordt beloond, ondanks de nederlaag, was dit weer een leermoment voor ons als team. Want het is nu eenmaal zo, dat niet alleen de spelers, maar ook de coach verantwoordelijkheden pakt. Ik was echt op, maar na ons speelde de U17-1, en die vonden het leuk als ik bleef kijken, En Fabian had al geregeld, dat ik met hem terug naar Houten kon rijden.
De U17-1, speelde tegen de U17-1 van De Meervogels. En zij begonnen met Jaela, Anouk, Mads, Julian (aanval), Vivienne, Lotte, Mika, Tijl (verdediging), en op de bank zaten Tess, Rinske en Hidde. Doordat ik het begin miste, was de stand inmiddels 2-3 voor ons. De doelpuntenmakers waren, o.a. Julian en Anouk (beide met een schot). Het begin was zoals u ziet, een wedstrijd waarin het gelijk op ging, want ondanks een overwicht werd het 3—3. Maar daarna, begon het bij ons echt te lopen, en door doelpunten van Vivienne, Hidde (beide met een schot) en Julian (klein kansje), werd het 3-6, en was er een gaatje geslagen. De Meervogels scoorde de 4-6, maar wij sloegen direct hard terug. En dat deden wij door doelpunten van Tess (schot) en een magistrale doorloop van Mika. Wij verzuimden verder uit te lopen, en zo werd het 5-8. Maar het was Anouk, die met een schitterend schot van achter de korf, de ruststand op 5-9 bepaalde.
In de rust, kon ik even om mij heen kijken, en zag ik dat het vele publiek zich vermaakte. De tweede helft begon, en wij trokken direct het initiatief naar ons toe, door doelpunten van Hidde en Tess (beide met een schot) werd het 5-11. De Meervogels probeerde het wel, maar er werd goed verdedigd, en de 6-11 kwam dan ook uit het niets. Het veranderde niets aan ons dominante spel, en dat bleek ook wel. Want door doelpunten van Hidde (klein kansje), Mika en Vivienne (beide met een schot) werd het 6-14. Daarna even wat gas terug, en daar maakte De Meervogels goed gebruik van (8-14). it was een wake up call, en het waren dan ook Mika en Tijl (beide met een schot) die de eindstand op 8-16 bepaalde. Al met al was het een leuk dagje uit, en beloven beide teams, aan onze trouwe leden en lezers te laten zien, wat zij kunnen in de zaal. Beide teams zitten in een zware poule, maar het blijft sport, en je weet nooit hoe het gaat lopen, en dat maakt korfbal ook zo leuk. Beide teams wensen iedereen dan ook een sportief seizoen toe. En blijf in onze knusse zaal, als je kan kijken naar andere teams, en hun aan te moedigen, want iedereen (jong en oud) verdient het om aangemoedigd te worden, en zeker bij ons mooie clubje.
Theo Bosmans
