Vandaag was een rare dag, toen ik naar ons veld reed, en daar aankwam, was het zonnig en heiig. Maar toen het tijdstip kwam om te vertrekken richting Westbroek, begon de lucht al te betrekken. Wij vertrokken wat later, aangezien Kyra, haar schoenen vergeten was. Maar dat kwam goed, aangekomen in Westbroek, merkte je al dat het wel eens kon gaan regenen. Maar dat weegt niet op, tegen het feit, dat als je daar speelt, je altijd de mooi molen op de achtergrond hebt. Wij begonnen met Kyra, Mirte, Kyran, Teun (aanval), Liv, Lieke, Bram en Joris (verdediging). En op de bank hadden wij Mila. De wedstrijd begon mooi op tijd, en de score werd geopend door DOS, daarna kregen wij veel kansen, maar de bal wilde maar niet door de korf. Maar ineens, was daar Teun (klein kansje) die de 1-1 scoorde. Daarna was het van onze slordig maar wisten wij toch kansen te creëren. Maar dit is pas onze tweede wedstrijd, dus allemaal nog wennen. Het werd 3-1, en daarna was het Kyra (schot) die de aansluitingstreffer scoorde. Ondertussen begon de regen toe te nemen. Maar was het rustsignaal onze redding.
In de rust, duidelijk aangegeven dat het beter moest, en meer rust en spirit er moest komen. Wij begonnen met weer een aantal kansen, maar DOS had meer geluk, en van onze kant waren er een paar ongelukkige tegengoals. Mila kwam er nog in voor Teun, en aan onze kant was het Joris (schot) die de korf wist te vinden. Helaas bleef het daarbij. En werd er duidelijk maar geflatteerd verloren. Natuurlijk even balen, maar het proces is in werking gezet, en wij werken toe, naar de zaal. Want dan moeten wij er staan. Er is nog een lange weg te gaan, maar ik zie veel progressie en leergierigheid in ons team. Dus dat gaat goed komen. Na het fluitsignaal kwam de regen met bakken uit de lucht, en gingen wij op huis aan. Ik was helemaal op, maar dat ligt meer aan mijn manier van coachen, dan aan mijn leeftijd (ha, ha).
Theo Bosmans
