Vandaag was de laatste competitieronde, en voor het tweede stond er veel op het spel. Zou het doek vallen, en degraderen of was handhaving een feit. Het was vol op de tribunes, en iedereen ging er eens voor zitten. Ik had bij het verslag van de B2 al aangegeven, dat een tweede team, heel belangrijk is, maar omdat ik heel druk ben met de B2, was dat ook bij mij erin geschoten, met als gevolg, dat er mensen van het tweede, niet met de pers (moi) wilde praten. Dus excuses van mijn kant, voor het vaak alleen maar vermelden van het tweede als voetnoot. Maar goed, wij begonnen met Hananja, Anouk, Oscar, Irwan (aanval), Maud, Thessa, Jens en Luuk. Nu ik kan u vertellen, het was een echte degradatiewedstrijd, waarin van alles zat, tot en met warrige beslissingen, maar zo zijn dit soort wedstrijden (ikzelf heb dit soort wedstrijden ook gespeeld) nu eenmaal. Uit was er nog heel dik verloren, maar bij dit soort wedstrijden zegt dat niets, omdat de druk heel anders is. Het aftasten begon, en het was Anouk (schot) die de score opende. Maar Wageningen sloeg direct terug (1-3). De wedstrijd kwam op gang, maar het spel lag vaak stil vanwege beslissingen, en beide teams ergerde zich daaraan, waardoor de eerste helft een rommelig vervolg kende. Het was wel, dat wij door doelpunten van Irwan en Oscar (beide met een schot) op 3-3 kwamen, en dat daarna beide ploegen aan elkaar gewaagd waren, gezien het score verloop. Maud 4-3, vrije bal), Irwan (5-4, schot) en Maud (6-5, strafworp) scoorden voor ons, maar het laatste woord was aan Wageningen.
Ondertussen was het nog drukker geworden, omdat er hier weleens geschiedenis geschreven kon worden, in onze rijke geschiedenis. Wageningen opende de score (6-7) in de tweede helft, maar daarna namen wij het initiatief, en werd het door doelpunten van Irwan (vrije bal), Maud, Jens, Oscar en Irwan en wederom Maud (allen met een schot) 12-7. En leek het gat geslagen. Benjamin (voor Oscar) en Rianne (die haar rentree maakte na een zware blessure voor Anouk) kwamen erin. Wageningen scoorde de 12-8, maar wij sloegen hard terug, en het was Irwan (2 schoten) die de stand op 14-8 bracht. En zo naderde de wedstrijd zin einde, en leek de buit binnen. Ook op de tribune was dat geloof er. Maar de wedstrijd draaide zich om. Wageningen kwam terug tot 14-13, en zo brak een spannende finale aan. (Helaas hoort dit ook bij korfbal, en dat maakt het ook zo een spannende en leuke sport). De gelijkmaker hing dan ook in de lucht, en op de bank bij ons lichte paniek. Maar dan hebben wij daar onze stofzuiger, Maud, die fraai een doorloop afrondde, en er ging een zucht van verlichting door de hal. Die was van korte duur, want het werd 15-14. Maar toen gebeurde het, voor een uitzinnig zingende en hossende Victor vak, was het Hananja (schot) die de eindstand op 16-14 bepaalde, en zo was handhaving een feit, en dat werd uitzinnig gevierd. Proficiat, dat jullie er toch weer stonden als het moet.
Theo Bosmans
