Vandaag was het zover, want ons eerste kon kampioen worden en had aan 1 punt tegen de nummer twee genoeg hieraan. Maar de uitwedstrijd was moeizaam (8-9 winst), en ik verwachtte dan ook geen makkelijke wedstrijd. Het terras was inmiddels vol gelopen, en een hoop leden, hadden gehoor gegeven aan mijn oproep van vorige week. En dat ondanks het frisse weer. Voor de wedstrijd was er zelfs een beetje paars vuurwerk, en dat tekende de sfeer. Wij begonnen met Marloes, Julia, Patrick, Maarten (aanval), Rianne, Romee, Niels en Mark (verdediging). Je kon niet merken dat de ploeg uit Vriezenveen, een lange reis achter de rug hadden, want zij begonnen fel, maar dat deden de onzen ook. En zo was het Julia (strafworp) die de score opende. Daarna trokken wij direct het initiatief naar ons toe. En net als tegen Noviomagum gingen wij een tandje hoger spelen, en overrompelden wij Amicitia. Maarten (schot) en Rianne (schot), die na een mooi genomen vrije bal van Romee de 3-0 scoorde. Daarna werden bij Amicitia twee dames gewisseld, omdat deze uitgeschakeld werden. Maar, wij trokken ons daar niets van aan, en bleven gaan. De aanmoedigingen van de toeschouwers, gaven ons zoveel adrenaline en kracht, en stuwden ons naar een hoge tussenstand, want vlak voor rust, was het door doelpunten van Niels (klein kansje) en Maarten (schot) werd het 5-0. Daarna was het Julia, die via haar specialisme “de vrije bal” fraai en koel scoorde. Romee dacht daarna wat Julia kan, dat kan ik ook, en zo stond het 7-0, en dat had niemand verwacht. Vlak voor rust was het dan ook verdiend, dat een hardwerkend Amicitia de 7-1 op het scorebord bracht.
Zo, dat was even bijkomen, na een wervelende eerste helft, van onze kant. De tweede helft begon met een doelpunt van Amicitia (7-2). Maar daar was onze Julia weer, die fraai van afstand scoorde. Amicitia was goed uit de rust gekomen, en er werd nu om en om gescoord. Aan onze kant waren dat Niels (9-3, klein kansje) en Maarten (10-4, doorloop). Amicitia, bleef nu wel bij de les en kwam terug tot 11-7. Het wisselen begon, en Teun (voor Niels) kwam erin. Het werd 11-8, en Amicitia kreeg hoop op meer. Maar dat werd wreed verstoort, door doelpunten van Mark (strafworp) en Maarten (schot en klein kansje). Waarna Jens erin kwam voor Maarten. Zoals ik al aangaf, toonde Amicitia karakter en bleef meedoen. Daardoor kwam er weer spanning in de wedstrijd want het werd 14-11. En hield het publiek van onze kant zijn adem in. Maar dan hebben wij nog altijd Maarten, die erin kwam en direct fraai van afstand de 15-11 scoorde. Daarna brak een tumultueuze slotfase aan, en daarin vielen een paar gele en 1 rode kaart, maar dat werd uiteindelijk door beide teams goed opgelost. Sarah kwam erin voor Marloes, en het was Amicitia dat het laatste woord had. En zo stond er 16-12 op het scorebord. En de ontlading was groot, want wij zijn 1 wedstrijd voor het einde kampioen, en dat is natuurlijk een mooi resultaat, voor dit homogene team. Er werd afscheid genomen van Teun, die ons gaat verlaten (bedankt voor het vele korfbal plezier, dat je ons gaf). Maar ook wil ik de vele toeschouwers bedankten voor hun steun aan ons vlaggenschip. En ja, misschien raar, een compliment voor tegenstander Amicitia, dat heeft getoond, dat je altijd moet blijven gaan, hoe groot de achterstand ook is. En dat zij met opgeheven hoofd terug naar Vriezenveen kunnen gaan. Ik stond dan ook na afloop nog even met een paar fans van Amicitia te praten, en dat was best verfrissend. Maar het belangrijkste is toch onze spelers proficiat met de titel.
Theo Bosmans
