Victum B2 – Soesterkwartier B1 8 – 4 (2 – 3)
Zoals u vorige week, kon lezen kwam de klap hard aan, na een sterke reeks. Maar de bespreking op maandagavond, en de trainingen aansluitend en op Donderdag, lieten al zien hoe vast beraden wij waren, om het veldseizoen af te sluiten met een overwinning. Bij winst zou de tegenstander samen met Atlantis kampioen zijn, en dat wilden wij voorkomen. De bespreking, was al scherp, maar het was vooral belangrijk om onszelf geen druk op te leggen (dat was 1 van de redenen waarom het vorige week fout ging). Maar goed, na de bespreking, gingen de startende vakken, hun bespreking doen. En waren wij klaar om op het hoofdveld, het seizoen af te sluiten. Wij begonnen met Dieuwke, Mirte, Boasz, Liv (aanval), Fleur, Silke, Joris en Jeremy (verdediging). Ondertussen, was het langsde lijn druk geworden met ouders van de tegenstander, maar ook van ons. Het spel wat ik wilde spelen, ging niet zo goed als verwacht, maar langzaam kwamen wij in ons spel, en was het Liv (schot) die de score opende. Soesterkwartier, wilde laten zien waarom zij bovenaan stonden, maar kregen niet echt kansen. Even een moment van slapte en het werd 1-1. De wedstrijd, werd rommelig, en bij ons zag je toch de onrust in ons spel. Maar ondanks dat was de inzet groot, en scoorde Jeremy (schot) de 2-1. Helaas stond deze niet lang op het scoreboord, want binnen drie minuten stond het 2-3. Het bleef een wedstrijd van veel strijd, maar de onrust bleef bij ons, ondanks het sterke verdedigen, zodat het bij rust 2-3 stond.
In de rust, aangegeven, dat er rust in ons spel moest komen, en duidelijk was ook de concentratie, iedereen deed nog zijn of haar visie, en alle neuzen stonden dezelfde kant op. Want zoals ik weleens hebben gezegd, wij hebben geen uitblinkers, maar moeten het hebben van onze eenheid als team. Wij hadden er dan ook veel zin in. Jaela kwam erin voor Mirte, en na twee minuten werd het gelijk door een doelpunt van Boasz (schot). Nu hielden wij wel direct de druk erop, en jaagden de tegenstander op. En ja hoor, na een mooi opgezette aanval, was het Fleur die met een mooi schot ons op een 4-3 voorsprong zette. Silke had last van haar hand en kon niet verder, en daar kwam Noa er voorin. Direct hierna, kregen wij een vrije bal, die Joris mooi afrondde en zo stond het 5-3. Soesterkwartier, vocht zich terug in de wedstrijd, en zo bleef het spannend, ondanks het verschil van twee doelpunten. Kyran, kwam erin voor Liv, en het bleef spannend, en dat kon je aan iedereen merken, inclusief het publiek. Dertien minuten voor tijd, was het Jaela (klein kansje) die ons op 6-3 bracht, en er klonk een zucht van verlichting bij iedereen, maar het blijft korfbal. Wij bleven de druk er goed op houden, en twee minuten laten was het Boasz (doorloop) die ons op 7-3 bracht. Dit leek de beslissing, maar ik en Nikki, waren er nog niet gerust op. Soesterkwartier voerde de druk op, en zes minuten voor tijd werd het 7-4, en dat leek het startsein, voor een slot offensief. Maar wij hebben geleerd, om niet te gaan forceren, en ons eigen spel te blijven spelen, ongeacht de situatie, en ja hoor drie minuten voor tijd was het Joris (schot) die de8-4 scoorde, en daarna konden wij de wedstrijd uitspelen. Na afloop in de cirkel aangegeven, dat wij trots mogen wezen, wat wij weer hebben laten zien. Maar ondanks dat Nikki en ik trots zijn op de B2, moet er nog veel gebeuren, en wij waken er dan ook voor dat zij niet naast hun schoenen gaan lopen. Maar eerlijk is eerlijk, als je van de C3 naar de B2 gaat, is een grote stap, en als je nu al ziet, hoe iedereen stappen maakt, mogen wij als Victum daar best trots op zijn. Ik kijk ook vaak rond op Victum, en zie dat ook bij andere teams, maar goed, ik ben natuurlijk betrokken bij de B2 en zie dit wekelijks, en het is niet altijd makkelijk als trainer hoor. Maar het belangrijkste is, dat je nooit moet vergeten dat de spelers het doen. Nu eventjes bijkomen, en dan gaan wij de zaal in Op 2 November kun je ons in actie zien, als wij om 14.45 uur oefenen in de zaal tegen Dalto B3, en als je benieuwd ben, kom dan kijken, en zie hoe hecht wij als team zijn.
Theo Bosmans