B2, start zaalseizoen met winst op veldkampioen Atlantis B1, in een enerverend duel.

 

De hele week, ging het bij ons over de wedstrijd van vandaag. Op het veld hadden wij tweemaal verloren (thuis met 4-6, en toen moesten wij nog wennen aan elkaar, en uit met 13-4, waar toen de omstandigheden meespeelden, en waar zij nog niet goed mee konden omgaan), maar daar kijk je als coach niet echt naar, want de ontwikkeling van het team is belangrijker. Maar goed, de spelers kijken daar dan soms toch anders naar (deed ik als speler vroeger ook). De avond voor de wedstrijd, kon ik even niet aan de wedstrijd denken, maar ja, den is weer klaverjassen in de kantine, en dat werd dus heel laat (03.30 uur thuis). Gelukkig had ik vanmorgen niets op de agenda staan, dus kon ik mij rustig voorbereiden op de wedstrijd. En dat deed ik o.a. door naar de A1 te gaan kijken (daar in een ander verslag meer over). Maar goed na deze wedstrijd had ik tijd om mij voor te bereiden. Het uur naderde, en ja, het is raar maar waar wij moesten pas om 18.25 uur spelen, en waren de laatste ploeg in onze hal. Iedereen was mooi op tijd (wij verzamelen thuis, altijd een uur van tevoren, want dan kan je inschieten). Bij het bespreken, de spelers laten aangeven, wat er verwacht werd, en daarna nog wat aanvullingen gegeven. Wij begonnen met Jaela, Mirte, Boasz, Silke (aanval), Liv, Noa, Joris en Jeremy (verdediging). En op de bank zaten Mila, Kyran en Gijs. Zoals altijd begonnen wij direct met druk geven, en binnen de minuut was het Boasz die fraai een doorloop afrondde. Atlantis was verrast, en na ongeveer vier minuten was het Jaela (schot), die mooi afrondde, na een heel goed opgezette aanval. Daarna kwam Atlantis, in hun spel, maar wij bleven de overhand houden, helaas wist onze tweede aanval niet te scoren. Maar onze verdediging stond dan ook subliem te verdedigen.

 

In de rust, met elkaar alles besproken (bij ons heeft iedereen inspraak), en daarna de puntjes op de i gezet. Mila kwam erin voor Noa. Wij wilden nu toch proberen door te pakken, en ja hoor het was Joris (doorloop) die ook nu weer na een mooie aanval afrondde. Kyran kwam erin voor Jeremy, en vlak daarna viel de 4-0. Mila (doorloop) deed dit fraai. Je zag dan ook dat er opluchting was, want dit vak scoort moeilijk. Door het spelen in een hoog tempo, komt er bij ons altijd een moment van concentratieverlies (daar werken wij aan, om dit op te lossen). En het was Atlantis dat terugkwam tot 4-2, en daardoor hoop kreeg. Ik kreeg daarna een deja vu, naar de oefenwedstrijd van vorige week, en dat leverde mij weer stress op. Maar goed, ik heb vertrouwen in ons team, en ken iedereen inmiddels door en door. Wij herpakten ons direct, en vlak na de 4-2, was het Joris (doorloop) die de stand op 5-2 bracht. Echter ik was er nog niet echt gerust op (raar he, want ik heb veel vertrouwen, in ons team), maar dat komt ook de adrenaline (en dat op mijn leeftijd, ha, ha). Atlantis bleef nu ook gaan en kreeg kansen, maar in de laatste minuut was het Mila, die met een fraai schot, de wedstrijd besliste, daarna floot Sander af. Al met al een verdiende overwinning, in een week, waar niet altijd scherp getraind werd, maar dat kan ook niet altijd, maar wij wel de wil hebben om er bij de wedstrijd als team te staan. Ik heb al eerder gezegd, korfbal is ontspanning, maar je moet er wel plezier in hebben, en als trainer en coach is dat een belangrijke taak, en lang niet altijd makkelijk, als je beslissingen moet nemen. 

 

Het is dan leuk om te zien hoe ons team zich ontwikkeld heeft, van onwennig (ik zie nog de kennismakingstraining voor mij, als ik hieraan denk) naar een hecht team, dat zich naar elkaar durft uit te spreken, zowel bij de wedstrijdbespreking op maandag, als in de voorbereiding op een wedstrijd, en ja dan ben je als coach wel trots op hun. Het is nu zelfs al zo, dat als men er niet bij kan zijn men baalt (vandaag waren Fleur en Dieuwke er niet), en dan zie je in de groepsapp, van hun de vraag hoe wij gespeeld hebben, en dat is teamspirit. Of zoals men weleens zegt “Met elkaar en voor elkaar” (uitspraak uit de film De drie Musketiers). Ook zie je bij ons een grote betrokkenheid van de ouders, die bij onze wedstrijden massaal op de tribune zitten, en ons aanmoedigen. Maar natuurlijk willen wij ook onze leden bedanken die kwamen kijken bij deze wedstrijd.  Komend weekend zijn vrij, maar trainen doen wij wel hoor, alleen wordt de maandag een speciale training, waarbij het team de oefeningen mag bepalen, en dat zij zaken die je af en toe moet doen, om de stoom van het intensief trainen, wat wij te doen te halen. Want hoe je het ook draait en keert, plezier en saamhorigheid hoort daar zeker bij.