B2, speelt goede wedstrijd maar verliest nipt van Atlantis B1.

 

Vandaag was voor mij een spannende dag, want na twee weken van (soms) pittige trainingen (vorige week kon ik er helaas zelf niet bij zijn), kon ik eindelijk coachen, bij ons team. En dan denken jullie, coachen is niets bijzonders, maar dan vergis jij je. Want, je bent met van allerlei zaken bezig met en rond het team, om er een geheel van te maken, want je hebt met 11 individuen te maken. Soms hoor ik wel eens om mij heen leden zeggen “ik wil liever training geven, dan fluiten (wat vanuit de bond verplicht is gesteld).  Nu dan heb je het mooi mis.” Fluiten is makkelijker dan coachen en trainen” (ik doe allebei, als het mogelijk is, en met plezier). Nu ben ik wel een perfectionist die alles goed geregeld wil hebben, en een bepaalde denkwijze daarover, maar ik laat ook iedereen zijn zegje doen, als wij op maandagavond voor onze training de wedstrijd na bespreken. Want dat is hoe je team smeedt. Klinkt misschien ouderwets, maar zo heb ik het altijd gedaan, en het werkt wel. Donderavond na de training, kwamen de spelers naar mij toe, met het verzoek of zij op maandagavond ook anderhalf uur mogen trainen, en dan zie je dat het nu al begint te werken. Ik ben dan ook ontzettend trots op het feit dat Fleur, Silke, Liv en Jaela training geven bij de E1 en E2, en ik ga dan ook altijd even kijken hoe zij het doen, en dat is betrokken zijn bij je team, want iedereen telt mee. Dus ga niet zeggen het is makkelijk, want zelfs ik met mijn ervaring, ben wel een paar uur (als het niet meer is) bezig met ons team, om toe te werken naar de zaal, waar wij willen gaan oogsten. Je moet tenslotte ook altijd een doel hebben. 

 

Maar goed, dat is even ondergeschikt aan de wedstrijd, eerst natuurlijk alles bespreken, en uitgelegd waarom ik bepaalde keuzes had gemaakt, in de opstelling. Wij begonnen met Jaela, Fleur, Boasz, Kyran (aanval), Noa, Liv, Silke, Jeremy (verdediging), en op de bank zaten Dieuwke, Mirte en Joris. Het begin was van onze kant, rommelig, maar langzamerhand, zag je lijn in ons spel, komen, en ook de zaken waar wij op trainen. Atlantis, kwam op een 0-2 voorsprong, maar jullie weten hoe fanatiek ik ben, en dat zijn onze spelers ook. Wij kregen ook genoeg kansen, maar de afwerking is nog niet perfect, en wij speelden tegen tweedejaars B spelers, terwijl de meeste van ons (ik natuurlijk niet, ha, ha) uit de C3 komen. Maar dat is na twee weken, al haast niet meer te zien, want zij leren snel, en zij erg leergierig. En ja hoor, uiteindelijk werd onze inzet beloont, en kwamen wij door twee doelpunten van Liv (klein kansje en doorloop) op 2-2. Helaas werd het vlak hierna 2-3, en dat bleef het ook bij rust.

 

In de rust, alles samen met elkaar besproken, en wij gingen voor de winst. Helaas viel het doelpunt aan de andere kant (2-4). Net als bij de senioren, doe ik bij de B2 tactisch wisselen, om hun voor te bereiden op de nabije toekomst in het korfbal, zodat men weet wat er te verwachten is. Jeremy scoorde mooi de 3-4 uit een doorloop, en dat leek een kantelpunt te worden. Maar helaas Atlantis, bleef ook gaan, en liep uit naar 3-6. En zo leek de wedstrijd beslist. Maar ook nu weer een mooi opgezette aanval die Joris fraai afrondde, en zo werd de eindstand bepaald op 4-6. Al met al een boeiend duel, en ik moet zeggen, Nikki en ik zijn best trots op deze prestatie, en zeker omdat wij pas twee weken onderweg zijn. Ook willen wij als B2 de ouders bedanken, die na mijn oproep massaal waren komen kijken, en dat geeft toch een extra boost. Komende week moeten wij naar Soesterkwartier B1, en dan horen jullie weer van ons.