Victum B2 – SKF B6 6 – 0 (2 – 0)
Vandaag was onze vierde wedstrijd, en deze vond ik belangrijk, en dan vooral om te zien, hoe men zich heeft verbeterd. En dan denken jullie, een examen op korfbal. Ja maar dan een ander soort. Vorige week schreef ik al dat een coach en trainer meer is, dan alleen maar trainen en coachen. Aan het begon van het seizoen had ik een doel, en dat heb ik toen met ons team besproken, en zij wilden dat ook. In het begin even wennen voor de spelers hoe ik bezig ben met dit proces. Maar vorige week, kwamen de spelers met een aantal zaken, waaruit blijkt hoe gretig ze zijn. Maar dat wil niet zeggen dat wij er zijn. Op de trainingsavonden, had men het erover, dat men SKF (meidenteam) wel eventjes zou verslaan. En als coach observeer je dat dan. Ik had dan ook vrijdag (dan informeer ik het team over de wedstrijd die komt), de ouders in de ouderapp geïnformeerd, dat ik deze wedstrijd als een examen zag, en dan vooral het feit, dat bekend staat, als ONDERSCHATTING, iets wat ik vaak zie, als ik bij andere wedstrijden kijk. Vaak is dat onbewust. Maar hoort wel bij het proces om een team te smeden. Ik was dan ook een beetje nerveus. Maar goed, je mag het team niets laten merken, dus de gewone procedure doorlopen, en de bespreking gedaan.
Wij begonnen op deze regenachtige ochtend, met Dieuwke, Mirte, Boasz, Kyran (aanval), Liv, Fleur, Jeremy en Joris (verdediging), en op de bank zaten Jaele, Silke en Noa. Uit hadden wij nog verloren, maar dat lijkt al zo lang geleden, en de start was super, want door doelpunten van Boasz en Kyran (beide met een schot) werd het snel 2-0. Daarna kregen wij vele kansen, maar het wilde maar niet lukken, ook stond de verdediging behoorlijk onder druk, maar hielden zij stand, en dat is met het verdedigend spel wat wij spelen, met een volle druk blijven geven. Best zwaar, maar op de donderdag doen wij een soort conditietraining met zware oefeningen, en dat werpt nu zijn vruchten al af. Jaela kwam er vlak voor rust in voor een moegestreden Jeremy. SKF probeerde het wel, maar het lukte hun niet, en zo was het bij rust 2-0.
In de rust, harde woorden met elkaar gesproken, en dan weer volle bak gaan, ook voor de ouders, die in de stromende regen kwamen kijken. En ja hoor Liv scoorde vanuit een doorloop fraai aangegeven door Joris de 3-0, en toen leek het ijs gebroken, en de kansen bleven weer komen, en ja hoor. Joris scoorde uit een vrije bal fraai de 4-0. Ondertussen bleef het regenen, en zelfs soms behoorlijk hard. Dan deerde ons niet, en het was Mirte die een klein kansje fraai benutte. Silke kwam erin voor Kyran. SKF kreeg ook kansen, maar verdedigen is 1 van onze sterke kanten. In de allerlaatste seconde was het Boasz die met een schot de 6-0 scoorde. En zo was de winst een feit, na afloop een drankje met het team gedaan, en hen gefeliciteerd met het feit dat zij voor nu geslaagd zijn. Een verdiende overwinning van ons, en waar iedereen zijn of haar steentje bijdraagt, en dat maakt je als team supersterk, maar ik ben realistisch, wij zijn er nog niet. Het is al heel knap dat dit grotendeels C3 team, van vorig jaar nu alle zulke stappen heeft gemaakt. Ik ben benieuwd waar dit ons naar toe zal brengen, maar dat zal de tijd uitwijzen. Wij willen ook de ouders weer bedanken, die ondanks het slechte weer, ons toch kwamen aanmoedigen.
Theo Bosmans
