Ik heb al eens eerder aangegeven, dat coachen en trainen niet altijd rozengeur en zonneschijn zijn. Het is hard werken, ook al zijn wij geen wedstrijd korfbalteam, maar wij hanteren in de B2 wel dezelfde regels, want in feite ben je een opleidingsploeg voor de B1, en dat klinkt raar maar zo is het wel. Vaak wordt er gedacht, ik zit in het tweede team balen hoor. Maar dat is niet zo, een eerste team heeft altijd een tweede team nodig. Afgelopen week bleek dat ook, 1 van onze speelsters moest door vanwege blessures bij de B1 (Dieuwke). Natuurlijk ben je dan als coach trots, maar ook treurig, omdat je een speelster waarmee je drie kwart jaar gewerkt hebt moet afstaan. En zeker bij ons team wat zeer hecht is, en vaak op Victum te zien zijn met elkaar “Ik noem de dames dan ook wel de harde kern”. Vandaag was dat ook weer zo. Ik was gevraagd om een verslag van de E5 te maken, en op een gegeven ogenblik waren er zeven speelsters (ler) van on s aanwezig. Dan denk ik ook “wow”. Maar goed maandag ik kreeg ik te horen dat wij een nieuwe dame in ons team zouden krijgen, namelijk Eliza Fokker. Ik had eerst een kennismakingsgesprek met haar en daarna gevraagd of zij mee wilde trainen, en zaterdag meegaan met ons, om te zien hoe wij spelen, en hoe wij de voorbereiding op wedstrijden doen. Vandaag moesten wij naar de nummer twee SDO, zij konden kampioen worden, maar moesten daarvoor wel winnen. Thuis hadden wij nipt en onnodig verloren, maar er lagen kansen.
Aangekomen in Kamerik, inschieten en bespreken, en daar aangegeven, dat wij vrijuit konden spelen, en de druk bij SDO. Wij begonnen met Jaela, Liv, Boasz, Kyran (aanval), Silke, Liv, Joris en Jeremy (verdediging) En op de bank zaten Eliza, Mirte en Nina. Vooraf twijfelde ik wel tactiek wij gingen spelen, namelijk 3-1 of 4-0. Bij de bespreking de knoop doorgehakt om 4-0 te gaan spelen. De wedstrijd begonnen wij verdedigend niet sterk, en wij werden daar overlopen, doordat niet werd uitgevoerd wat wij hadden besproken, maar gelukkig had het geen gevolgen. Wij hadden aanvallend veel vertrouwen en kregen weer veel kansen, maar het lukte niet. Maar halverwege de eerste helft, een fraai opgezette aanval, en een fout bij SDO, waardoor Fleur (klein kansje de 0-1 scoorde. Daarna bleef het spannend met veel kansen over en weer, en veel strijdlust. Het was juist dat ik voor 4-0 had gekozen, want nu was het Jaela (schot) die fraai afrondde, na een geduldig opgezette aanval. Vlak voor rust kreeg SDO een strafworp, maar die werd gemist, en zo bleef het 0-2.
In de rust aangegeven, dat het redelijk goed ging, maar dat ik niet echt tevreden was. En ok de discussie onderling was duidelijk daarna. Het fluitsignaal klonk, en wij gingen ervoor. Helaas voor ons kregen wij na vier minuten een onterechte strafworp tegen, en zo was de spanning terug. Daarna verzandde de wedstrijd in een tactisch spelletje, en bleek dat beide verdedigen goed stonden. Wij kregen wel meer kansen, maar zoals altijd, viel het doelpunt niet. Dus tactische wisselen. Nina kwam erin voor Kyran (die hard werkte, maar pech had met zijn tegenstander), en even later Mirte voor Liv, die ook goed speelde, maar de wissel was om haar rust te geven. Na ongeveer vijf minuten, was het Joris (schot) die fraai de 1-3 scoorde. SDO moest komen, maar verdedigend zijn wij best wel sterk, en het was dan ook Boasz (schot) die de stand op 1-4 bracht. Dan denk je de wedstrijd is gelopen. Nu dat is het niet, SDO zette een slotoffensief in en kwam terug tot 3-4. De laatste minuut waren wij er weer bij, en door het sterk en rustig uitspelen wonnen wij de wedstrijd. Vandaag was de B2, niet zo superieur als vorige week, maar dat hoeft niet altijd. Wij hebben deze wedstrijd op karakter en inzet, maar ook slimheid gewonnen. De vorderingen werpen steeds meet hun vruchten af, maar wij willen meer. Eliza, was onder de indruk, hoe wij ons voorbereiden, maar heeft er veel zin in. En zo zie je maar, hoe hecht wij ook zijn als B2, wij staan altijd open voor nieuwe spelers. De zaalcompetitie zit erop, en over twee weken, beginnen wij aan het veld, en jullie gaan nog van ons horen.
Theo Bosmans
